Łubin żółty to jednoroczna roślina jara, wyliczana w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej. Wysiewany jako międzyplon, oddaje rolnikom praktyczne przysługi, a zebrany jest ważnym źródłem składników odżywczych i pełni rolę paszy dla zwierząt. Roślina ta ma dość charakterystyczny wygląd: na prostych, osiągających nawet ponad pół metra wysokości łodyżkach, rosną żółte kwiaty, skupione w małe grupki, rozmieszczone regularnie na całej długości łodygi. Liście łubinu składają się z około 10 podłużnych listków. Wartościowe nasiona tej rośliny znajdują się zaś w strąkach. Łubin występuje naturalnie w rejonie śródziemnomorskim, to znaczy: w krajach Europy południowo-zachodniej, północnej Afryki i zachodniej Azji.
Korzyści z uprawy łubinu żółtego
Ze względu na wysoką zawartość białka, łubin żółty jest wykorzystywany do produkcji dobrej jakości pasz dla zwierząt hodowlanych. Spośród wszystkich gatunków łubinu to właśnie w roślinach należących do tej odmiany znajduje się aż 45% białka. Z rolniczego punktu widzenia, łubin żółty jest także bardzo użyteczną rośliną przedplonową, która potrafi poprawić jakość gleby, w której mają być później posiane inne ważne rośliny. Korzenie łubinu rozpulchniają glebę, czyniąc ją lepiej przepuszczalną, a ponadto, bakterie obecne na korzeniach wchodzą w reakcje chemiczne, w wyniku których gleba staje się zasobna w lepiej przyswajalne związki azotu.
Jak o niego dbać?
Łubin żółty nie jest wybredną rośliną, jeśli chodzi o warunki glebowe – przyjmie się na większości ziem, a jedynym przeciwwskazaniem jest zbytnie nasycenie gleby wapniem. Poza tym:
– łubin nie lubi zbyt niskich temperatur, choć zniesie krótkotrwałe napady mrozu,
– roślina ta rozpoczyna właściwy rozwój w warunkach, gdy panuje ciepło w wysokości około 5 stopni Celsjusza,
– podczas kiełkowania potrzebuje także najwięcej wody, ale nie należy zapominać o dostarczaniu mu jej także później, zwłaszcza pod koniec wegetacji,
– przesuszone rośliny mogą wydawać nasiona zanieczyszczone i szkodliwe, co dyskwalifikuje takie zbiory jako materiał na paszę.