Polska jest jednym z wiodących producentów chmielu na świecie. Według oficjalnych danych zajmujemy trzecie miejsce w Europie i piąte na świecie pod względem areału i wielkości produkcji. Roślina ta jest uprawiana z myślą przede wszystkim o przemyśle piwowarskim i na ten cel przeznaczane jest ponad 95% surowca.
Wśród odmian chmielu wyróżniamy dwie podstawowe: aromatyczne i goryczkowe. Te pierwsze są stosowane w przemyśle piwowarskim jako źródło chmielowego aromatu, natomiast odmiany goryczkowe nadają charakterystyczny gorzkawy posmak. Aby wyprodukować piwo, należy wykorzystać obie odmiany. Stąd też właśnie w Polsce uprawiane są obie, przy czym każda z podstawowych odmian ma w swym obrębie jeszcze kilka pomniejszych, różniących się między sobą budową i składem.
Każda odmiana chmielu posiada właściwą sobie kompozycję składników, dzięki którym możliwy jest specyficzny dla niej aromat i goryczkę. To dlatego właśnie odmiana użytego chmielu bezpośrednio wpływa na smak piwa. Browary zatem, aby wyprodukować określoną markę, potrzebują konkretnych odmian chmieli, cały czas tych samych. Każda rozbieżność może być zgubna w skutkach.
Aby zatem sprostać wymaganiom przemysłu piwowarskiego, należy bardzo skupić się na czystości upraw. Plantatorzy chmieli prowadzą dokładną i systematyczną kontrolę w celu sprawdzenia jednolitości odmianowej plantacji, troszcząc się także o należytą kontrolę całego procesu przetwarzania szyszek chmielowych. Odmiany są rozpoznawalne na podstawie cech charakterystycznych – morfologicznych danej rośliny, ale także weryfikując skład chemiczny surowca. Między poszczególnymi odmianami trudno bowiem znaleźć różnice. Panuje tutaj stosunkowo duże podobieństwo zarówno pod względem pokroju, jak i wielkości oraz kształtu szyszek. Rozpoznawanie odmian tylko na podstawie morfologii wymaga bardzo dużego doświadczenia, a nawet osoby obracające się od lat w danej branży mogą mieć z tym problem.
Dodatkowe kłopoty w odróżnianiu poszczególnych odmian chmieli mogą wynikać także ze zróżnicowanych warunków środowiskowych. Ich oddziaływanie ma wpływ na wygląd roślin i może zmieniać w sposób dość istotny nie tylko budowę poszczególnych roślin, ale także i skład chemiczny.
Metody oparte na analizie chemicznej surowca oraz obserwacji samej rośliny nie są skuteczne w początkowej fazie rozwoju rośliny, gdyż wiele kluczowych cech ujawnia się dopiero w okresie dojrzewania szyszek. W sytuacji, gdy należy rozpoznać młode rośliny chmielu bądź surowiec poddany już przetworzeniu do postaci sprasowanych szyszek czy granulatu, metody obserwacyjne zawodzą zupełnie. W takich sytuacjach zatem z pomocą mogą przyjść tylko badania biologiczne, analizujące DNA rośliny.
Rozwój nowoczesnych technologii sprawia, że metody analizy są coraz dokładniejsze i pozwalają na jednoznaczne określenie, z jaką odmianą mamy do czynienia wówczas, gdy tradycyjne metody nie są skuteczne. Wysoka czułość, powtarzalność, a także analiza zróżnicowanego materiału biologicznego sprawia, że metoda ta jest pomocna zarówno dla nauki, jak i przemysłu.
