Chmiel należy do rodziny roślin konopiowatych, uprawiany jest w całej Eurazji, gdyż jest rośliną umiarkowanej strefy klimatycznej. Chmiel zwyczajny występuje w dwóch odmianach – jako chmiel goryczkowy i aromatyczny. Różnią się od siebie zawartością żywic i olejków eterycznych. Chmiel znany jest przede wszystkim jako roślina stosowana w piwowarstwie, lecz także ma zastosowanie w medycynie naturalnej i w branży kosmetycznej. Jako roślina lecznicza ma właściwości uspokajające i moczopędne, dzięki czemu jest składnikiem zarówno leków uspokajających, pomocnych w zasypianiu i leczeniu nadpobudliwości, co znajduje zastosowanie w leczeniu chorób gruczołu krokowego. Jako kosmetyk chmiel wykorzystywany jest do produkcji szamponów i kremów, gdyż jego właściwości opóźniają procesy starzenia się skóry. Chmiel, choć mało popularny w kuchni, ma i zastosowanie kulinarne. Z jego pędów można przyrządzać pyszne surówki, używać można także liście, najlepiej jako zupy i wywary.
Uprawa chmielu w Polsce jest dość popularna, gdyż jesteśmy narodem o bogatych piwowarskich tradycjach, a jak wiadomo chmiel jest rośliną niezbędną do produkcji chmielu. Polska jest znanym na świecie producentem tej rośliny, trzecim w Europie, piątym, największym pod względem produkcji na świecie. Głównymi rejonami uprawy rośliny w kraju są tereny południowo-wschodnie. Uprawa rośliny nie należy jednak do najprostszych, podczas wzrostu należy jej uważnie doglądać i chronić przed szkodnikami i chorobami.
Chmiel rośnie na głęboko spulchnionych polach, wzdłuż rzędów słupów o wysokości ok. 7 metrów. Na słupach rozkłada się stalową konstrukcję stworzoną z lin. Wzdłuż słupów sadzimy sadzonki, uprawia się jedynie rośliny żeńskie. Jeśli mamy własną szkółkę, szybko dojdziemy do własnego zbioru, jeśli nie, musimy zainwestować w gotowe sadzonki. Na poszczególnych etapach uprawy i zbioru, plantacja chmielu potrzebuje odpowiedniej ilości pracowników, nawet jeśli gospodarstwo jest wysoce zmechanizowane. Chmiel należy podkręcać i dobrze naprowadzić na przewodniki, czyli całą konstrukcję podtrzymującą plantację. Dolne pędy roślin obrywa się na bieżąco, roślinę trzeba poprawiać, by rosła zgodnie z założoną konstrukcją – przede wszystkim dlatego, że wiatr nie pomaga nam utrzymać stabilnej pozycji rośliny. Pierwszy zbiór uzyskamy dopiero dwa lata po założeniu plantacji, a jego wielkość zależy od kolejnych sezonów. Plony zbiera się w okolicach połowy sierpnia. Ostatnim procesem jest suszenie zbiorów. Suszarnie muszą zapewniać zbiorom stałą temperaturę w wysokości ok. 60 stopni C.
Uprawa chmielu wymaga sporej determinacji i nakładów finansowych, podobnie jak w przypadku uprawiania winorośli. Przede wszystkim, wymaga ogromnych pokładów pracy, na pierwszy zbiór należy czekać stosowne dwa lata, z żywotność plantacji wynosi przeciętnie około 20 lat. Także obecne trendy w piwiarniach, ograniczające użycie chmielu na rzecz granulatów, nie stanowią dobrej nowiny dla plantatorów.