Jak i dlaczego warto uprawiać proso?

Proso można dość trafnie określić mianem jednego z najbardziej niedocenianych zbóż, jakie mogą być z sukcesem uprawiane na terenie Polski. Pod względem skali, na jaką jest siane, przegrywa z bardziej popularnymi rodzajami, podczas gdy jego wartość zdrowotna może nawet przewyższać konkurencję. To właśnie uprawie prosa zawdzięcza się otrzymywanie kaszy jaglanej, która ma zbawienny wpływ na zdrowie ludzkiego organizmu. Jak więc zabrać się do uprawy tego zboża, na co zwrócić szczególną uwagę?

Jakie są wymagania prosa?

Botanika wyodrębnia trzy gatunki prosa: proso zwykłe właściwe, ber i mohar. Proso właściwe jest najmniej wymagającym podczas uprawy gatunkiem, lepiej znosi między innymi zmiany temperatury powietrza. Ponieważ proso pochodzi z obszarów o ciepłym klimacie, źle zniesie nawet najmniejszy przymrozek, a minimalna temperatura w jakiej dobrze się czuje to 8 stopni Celsjusza. Przystosowane do ciepła proso świetnie natomiast znosi upały – nawet susza nie jest w stanie wpłynąć na pogorszenie się stanu zboża ani na wielkość zbiorów. Wynika to także z tego, że proso nie jest zbyt wymagające pod względem ilości dostarczanej mu wody. Przystępując do posiania tego zboża należy mieć pewność, że wybrana gleba została skutecznie odchwaszczona i spulchniona oraz że jest bogata w próchnicę. Z uwagi na wspomnianą nietolerancję ujemnych temperatur, z siewem prosa należy poczekać do chwili, gdy zostanie wyeliminowane prawdopodobieństwo wystąpienia przygruntowych przymrozków: w polskim klimacie takim czasem jest połowa maja. Siew najlepiej organizować rzędami, tak by łatwo było pielić i okopywać rosnące rośliny. Głębokość siewu nie powinna być zbyt duża – wysokość ziemi przykrywającej nasiona powinna wynosić o 1,5 do 2,5 cm. O tym, że przyszedł czas na zbiory, najlepiej informuje kolor wzrastających roślin: wiechy zaczynają bowiem żółknąć. Należy zabrać się za zbiór zboża, nim cały wiech dojrzeje i wysypie na ziemię zgromadzone w nim ziarno.

Kasza jaglana – jedna z zalet uprawy prosa

Kasza jaglana to leczniczy dar natury, który otrzymuje się właśnie dzięki uprawie prosa. Jej nazwa odnosi się do prasłowiańskiego określenia właśnie tego zboża. Jest ona zaś efektem łuskania dojrzałych ziaren prosa. Kasza jaglana, czyli po prostu jagły to pierwsza kasza, jaka stała się znana człowiekowi, według ustaleń historyków znajdowała się już w jadłospisie ludzi epoki neolitu. Włączenie jej do diety było zaś bardzo roztropnym posunięciem, ponieważ jest ona źródłem dobrze przyswajalnego białka, żelaza, miedzi oraz witamin z grupy B. Wśród jej właściwości leczniczych można wymienić to, iż ma działanie antywirusowe, ma także moc osuszaniu błon śluzowych, dotkniętych przez stan zapalny (pomoże więc na przykład poradzić sobie z katarem). Spożywanie kaszy może wpłynąć również na poprawienie wyglądu zewnętrznego i poprawienie jakości takich jego elementów jak włosy, skóra czy paznokcie – kasza zawiera bowiem wzmacniającą te struktury krzemionkę. Ponieważ nie zawiera glutenu, jest doskonałym pokarmem dla osób zmagających się z jego nietolerancją.

Dodaj komentarz